Bugün Marmaray’da kendini trenin önüne atan 20 yaşında bir gencin mektubu tam halini bırakıyorum
“Yoruldum 20 yaşındayım. Bütün gençliğimi çaldılar. Demokrasi nedir tadamadım. Atatürk’ü çok özlüyorum. Kılıçdaroğlu’nun bu ülkeyi tekrar yaşanabilir bir konuma getirebileceğine inanıyordum. Ama önüne her türlü engeli koyuyorlar. Bir kadın olarak hiçbir zaman özgür hissetmedim. Ailem beni her türlü desteklese de ben özgür hissetmedim. 2 yıldır psikolog ile destek görüyorum. Çocukken de bozuktu. Bu ülkenin insanı yüzünden çocukluğumu yaşayamadım. Gençliğimi yaşayamadım. Bir ders kitabı alıyorum 200 lira. Bir mont alayım diyorum 1000 lira. Markete gideyim diyorum cebimden en az 300 lira gidiyor. Psikoloğa gidiyorum 1000 lira. Psikiyatriste gidiyorum 1000 lira ilaç param. Biraz kendime bakayım diyorum spor parası. Biraz giysi alayım diyorum para. Babam sabah 6’lardan akşam 8’lere kadar çalışıyor yazık değil mi ona. Annem çalışıyor ama aldığı parayı biriktirse ölene kadar bir ev alamaz. Etek giyiyorum erkek kadın demeden herkes bana bakıyor. Ben Atatürk genciyim. Özgürlüğümü bir tek ölüm alır. AKP’ye ve destekleyenlerine hakkımı helal etmiyorum. 20 yaşındayım elimde hiçbir şey yok. Ne bir birikim ne de kültürel anlamda.
Ailemden özür diliyorum. Sizi çok seviyorum. Lütfen beni iyi hatırlayın. Benim ideallerimi unutmayın. Sevgilim, lütfen kendine iyi bak, seni seviyorum. Melisa, tek arkadaşım sensin. Seni seviyorum. Beni unutmayın. Ben çok acı çektim.”
.
0 Comments