HOME OFİS SENDROMU VEYA PAZARTESİ SENDROMU

HOME OFİS SENDROMU VEYA PAZARTESİ SENDROMU

Posted  1,436 Views updated 2 years ago

Açıkçası saatlerce düşünüyorum bu hafta yazımı ne üstüne odaklanarak yazsam diye…

Bir taraftan tempom çok yüksek bir taraftan iş yüküm yüksek ve kafamda deli sorular 49 Tilki dolaşıyor aman dikkat kuyrukları birbirine değmesin misali çok yorgun bile olsam gözüme uyku girmiyor.

Projelerden ne kadar yorulsam bile dertler peşin sırada gelse şükürler olsun diyerek nefes alıyorum her bir zaman diliminde.

Sonuç olarak plan yapıyorsunuz o vakit gelse ve ben tam bir rahatlasam daha iyi bir nefes alsam diye.

Adım bile atsam dışarı gidilecek yer beli olduğu için evde boş vakitlerimde stres atmak için dijital platformlarda dizi film belgesel izliyor sosyal medyada kişilerin gezdiği dolaştığı yerlere eşlik ediyoruz elbet bende yapacağım diye hayal kuruyoruz.

Hafta sonu zaten su misali zaman nasıl akıyor anlamıyoruz, beden ruh demek çok yıprandığı için mi yoksa hep aynı yerde olmaktan mı ki öyle bunalmış ve daha bir stresle tekrardan işe başlıyorum.

Ama iş stresi meşhur Pazartesi Sendromu geçmek bilmiyor saatler geçmiyor 10 saat 12 saat iki katı gibi geliyor doğal olarak gülerek kendi kendine telkin vererek mutsuz bile olsam kendimi mutlu ederek çalışıyorum.

Özenli düzenli ve tabi planlı programlı olduğum için etrafa ışık saçarak çalıştığım için mi bilinmez…

Biranda başka bir yerde gözümü açıyorum özlediğimi anlamışım ki uzun zamandır hasretini çektiğim her gün ayrı bir yerde olmayı harbiden özlediğimi anladığım gibi unutmuş olduğum o duyguları tekrardan yaşamak ilaç gibi geldi.

Masa başı çalışmak ayrı her gün ayrı yerde çalışmak çok daha ayrı bir şeydir zaten, İnsan yüzüne çıkmak ve denizin o kokusunu almak uçan martıları izlemek çimenlerin kokusu ve kalabalık içinde etrafa bakmak.

Zaman nasıl geçiyor bilinmiyor para nasıl harcanıyor inanın bilmiyorsunuz yol toplu taşıma vesaire yaz yaz inanın bitmez.

Hava sıcaklığı ayrıca ve bugün kaç adım atmışım bilgisi hamlammışım deseniz bile bunun mutluğu anlatılmaz yaşanır, yani ben dışarda olmayı çok özlemişim iletişim kurmayı görerek konuşmayı ve toplu sohbetleri kim ne yapacak teknik sorunları uzaktan değil orada çözmeyi, ama en çokta bugün ne giysem ve çıksam olayı yok mu işte hayat bu olsa gerek….

Pazartesi günlerini uzun zamandır sevmeyen ben şu an Pazartesi olsun diye sabırsızlıkla bekliyorum ve tabi bir proje daha bitmesinin verdiği mutluğun yanında evden çalışmaya devam ederek kısa bir tatil yapmanın mutluğunu yaşadığım için birazda hüzünlüyüm…

Tuhaf bir durum ama her an her şey olabilir umut işte…

İşinizi her zaman severek yapın mutlaka size iyilik olarak döner unutmayın kalın sağlıcakla…      


Your reaction?

0
LOL
0
LOVED
0
PURE
0
AW
0
FUNNY
0
BAD!
0
EEW
0
OMG!
0
ANGRY
0 Comments